Zoekresultaten

In België wordt gestemd over uitbreiding van de euthanasiewet. Onder het voorwendsel de vrijheid te bevorderen, wordt een cultuur van de dood geïnstalleerd.

De weg geëffen...

Lezen « De doos van Pandora »

Op woensdag 6 november 2013 hebben de verantwoordelijken van de erkende erediensten in ons land een gemeenschappelijke verklaring ondertekend waarin ze zich verzetten tegen de uitbreiding van euthanasie voor minderjarigen. Dit was nog nooit eerder gebeurd.

Vandaag, woensdag 27 november 2013 , kunnen we alleen maar onze teleurstelling en ons verdriet uitspreken. De angst en machteloosheid van ouders die een kind zien lijden en veel te vroeg zien sterven, grijpen ons aan. Wij geloven dat palliatieve zorg en sedatie een waardige manier zijn om een stervensziek kind nabij te zijn. Praktijkartsen, oncologen en dokters op intensieve zorgen hebben het ons klaar en duidelijk bevestigd. Laten we naar hen luisteren...

Lezen « Tweede Verklaring naar aanleiding van de stemming in de senaatscommissie Justitie en Sociale Zaken »

We beschermen onze kinderen tegen zichzelf als het gaat om het kopen van drank, maar niet als het gaat om leven of dood.

Het euthanasiedebat woedt weer sinds enkele weken volop in de kamers en gangen van ons parlement, en het voorstel tot uitbreiding is net in de Senaatscommissie gepasseerd met een wisselmeerderheid. Zoals meestal is er onder de bevolking een kleine groep felle voorstanders die luid roept, een kleine groep tegenstanders die even luid tégen roept, en de grote massa die eigenlijk nauwelijks een mening heeft. Zoals meestal krijgen de voorstanders véél aandacht en ruimte in de media, de tegenstanders nauwelijks. En de beeldvormingsmachine draait ook perfect geolied: de voorstanders van de (uitbreiding van) euthanasie worden voorgesteld als degenen die medelijden hebben met de lijdenden, de tegenstanders als de meedogenlozen die hen onnodig willen laten afzien: voornamelijk karikaturen en 'emo-argumenten' dus...

Lezen « 7 paradoxen rond euthanasie »

Graag het advies van wie met zieke kinderen werkt in het ziekenhuis. Een ziek kind , een gehandicapt kind haalt heel je leven overhoop .

Sommige papa's vluchten , ze kunnen het niet aan en dat staat de moeder er alleen voor ; ze kunnen niet gaan werken ,noch ontspanning zoeken buitenshuis .Als die voor "euthanasie" van het kind kiezen , is het voor een deel te wijden aan ons , de omgeving die er niet voldoende hulp biedt met woord en daad en vooral een luisterend oor ...

Lezen « Willen kinderen euthanasie of zijn het de ouders ? »

In de omschrijving van euthanasie volgens de huidige wetgeving zijn de volgende begrippen essentieel:

a) 'opzettelijk levensbeëindigend handelen'...

Lezen « Euthanasie bij minderjarigen »

Dominee Steven Fuite, voorzitter van de Verenigde Protestantse Kerk in België, Rabbijn Albert Guigui, grootrabbijn van Brussel, Kanunnik Robert Innes, voorzitter van het Centraal Comité van de Anglicaanse Kerk in België, Mgr. André-Joseph Léonard, voorzitter van de Bisschoppenconferentie van België, De heer Geert Lorein, voorzitter voor de Federale Synode van Protestantse en Evangelische Kerken in België, Metropoliet Panteleimon Kontogiannis, exarch van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel (orthodoxe Kerk), De heer Semsettin Ugurlu, voorzitter van de Executieve van Moslims van België

Nu het parlement zich opnieuw buigt over een mogelijke uitbreiding van de euthanasiewet uit 2002 willen wij nogmaals onze stem laten horen. Wij doen dat als burgers met filosofische argumenten en als gelovigen en erfgenamen van onze religieuze tradities in dit debat, dat de hele samenleving aanbelangt. Wij zijn gekant tegen een uitbreiding van de wet en maken ons grote zorgen over het gevaar voor een toenemende banalisering van een zo zwaarwichtige aangelegenheid...

Lezen « Communiqué van religieuze leiders in België over euthanasie »

'Wij vinden dat je de wet niet mag herschrijven op basis van enkele individuele gevallen', zegt Stefaan Van Gool, diensthoofd kinderneuro-oncologie in Gasthuisberg. 'Het is voor ons ontoelaatbaar dat je die persoonlijke drama's zou gebruiken of misbruiken om de wetgeving te veranderen.' Vanuit zijn specialisme begrijpt hij dat er kinderen zijn die erg veel pijn lijden, vanwege ongeneeslijke tumoren: 'Wij merken bij zulke kinderen en hun ouders ook momenten van vertwijfeling op. De vraag is wat we voor hen kunnen doen. Wij zetten alles op een multidisciplinaire en gespecialiseerde pijnbestrijding, ook met ons thuisteam.

Bijna altijd verdwijnt dan de "spuitvraag" - niet de hulpvraag.' In de visietekst pleit het Leuvense collectief, onder leiding van Jan De Lepeleire, professor in de huisartsgeneeskunde, in elk geval voor extreme omzichtigheid bij het beoordelen van levenseindevragen bij minderjarigen. Ze verwijzen daarvoor naar recente inzichten uit de psychologie en neurologie, die stellen dat wilsbekwaamheid bij minderjarigen moeilijk te meten is, dat tieners in regel impulsiever reageren dan volwassenen en dat zieke minderjarigen vaak afhankelijk zijn van volwassenen, en dus ook erg beïnvloedbaar....

Lezen « Heel weinig kinderen willen sterven »