Onze favorieten

Wat we vandaag in diverse kranten en tijdschriftartikelen bejubeld voorgeschoteld krijgen over euthanasie, doet mij soms denken aan die beklijvende scène uit de kult film "Soylent Green (1)" waar de beroemde acteur G. Edgard Robinson, die er de rol van Sol Roth vertolkt, naar "huis" gaat. De film, die dateert van 1973 met o.a. Charlton Heston in de hoofdrol, speelt zich af in een futuristisch tijdperk nl 2022 (PS: niet zover meer af!) waar de wereld grauw en zwaar overbevolkt is geraakt, de voedselvoorraden en goederen schaars geworden zijn en armoede, vervuiling, industriële pollutie en verval dagelijkse kost. Het "thuis komen" betreft een ceremoniële euthanasieprocedure die wordt voorgesteld als de reïncarnatie van een vroegere aarde met blauwe hemel, wuivende irisvelden, idyllisch bucolische natuurtaferelen o.a. grazende herten in groene weiden en dit alles op een achtergrond muziek van de zesde van Beethoven (geïnspireerd door een scène uit een andere gekende film "Far from the Madding Crowd" (2)). Wie deze wereld vrijwillig verlaat (door euthanasie) staat symbool voor een goede en plichtsbewuste burger. Driewerf hoer...

Lezen « Euthanasie is groen »

Het is goed om vandaag het interview met professor Jerôme Lejeune te herlezen dat hij in november 1980 aan Paris Match gaf.

"Op deze wijze werd het begrip in bloedletters geschreven in de Geschiedenis. Alles begon in de jaren dertig in Duitsland, vóór dat Hitler aan de macht kwam. Ontspoorde dokters begonnen bepaalde patiënten op te offeren: men sprak toen van "Grabentod". Aanvankelijk werd het voorbeeld gegeven door psychiaters, die schizofrenen evalueerden en uit de weg ruimden indien geen behandeling voorhanden was. Nadien werd deze praktijk uitgebreid naar andere zieken. Zestigduizend zieken werden aldus terechtgesteld....Het nazisme hoefde maar de sporen te volgen! Het is belangrijk dit proces te begrijpen. Eerst ontstond een geneeskunde zonder banden met het nazisme, maar ontspoord door het invoeren van het begrip dat men diegenen mag elimineren die door onze geneeskunst niet kunnen worden genezen. Eenmaal deze praktijk ingeburgerd, werd het naderhand een kleine kunst om het even wie te doden, voor gelijk welk motief : politiek, raciaal, economisch,... van geen enkel belang. Want indien dokters beginnen te doden, waarom zouden regeerders zich onthouden?"...

Lezen « Een profetisch woord ? »

Als jurist en kleinzoon van een vrouw die op het einde van haar leven dementeerde, stel ik me ernstige vragen bij de uitbreiding van de huidige euthanasiewetgeving naar deze uiterst kwetsbare categorie van mensen.

Vooreerst stel ik vast dat de wet tot depenalisering van euthanasie een strafrechtelijke tekst is. Zoals iedere tekst van dit soort, moet ze strikt worden geïnterpreteerd, om de inhoud ervan niet uit te hollen. Bij het tot stand komen van de wet nam de wetgever meerdere voorzorgsmaatregelen om het toepassingsgebied van de wet strikt af te bakenen. Maar als de deur op een kier staat, wordt die onvermijdelijk verder geopend. Vandaag is de Federale Controlecommissie haast verplicht om de ogen te sluiten voor praktijken die niet conform de wet zijn...

Lezen « Euthanasie voor dementerenden ? Kritische bedenkingen »

De gedrevenheid die vanuit bepaalde politieke en ideologische geledingen van onze maatschappij de laatste tijd merkbaar is om euthanasie niet alleen in een nog sterker wettelijk kader te gieten maar bovendien gevoelig uit te breiden naar wat men daarbij nogal kil-zakelijk "doelgroepen" pleegt te noemen zoals prematuren, kinderen, psychiatrische patiënten en mensen lijdend aan dementie, is m.i. een zeer zorgwekkende evolutie.

Waar ieder weldenkend en empathie koesterend mens akkoord zal zijn over het belang van een degelijke individuele lijdensverzachting m.a.w. een snelle en efficiënte pijnbestrijding in een goed uitgebouwd palliatief zorgverleningskader, stelt men steeds weer vast dat argumenten gelinkt aan individuele casuïstiek gebruikt worden om een breed expanderend globalistisch kader voor euthanasie doorheen kamer en senaat te duwen...

Lezen « De maatschappelijke obsessie met Euthanasie »

Als er wordt gedebatteerd over een uitbreiding van een euthanasiewet is het nodig om ons nog eens af te vragen waarom er in 2002 in België absoluut een dergelijke wet moest komen. De legalisatie van euthanasie was volgens de voorstanders nodig omdat dit al veel langer veelvuldig gebeurde in verschillende ziekenhuizen.

Een bepaalde strekking artsen wilden niet langer de kans op vervolging riskeren omdat ze reeds patiënten 'hielpen' om te sterven. Deze artsen wilden uit de 'illegaliteit' treden en ze verdedigden euthanasie als een 'ultieme menselijke oplossing' zodat de mogelijkheid gecreëerd werd om een patiënt te doden wanneer er geen toereikende behandelingsmethoden meer voorhanden waren. De verdedigers van de wet vonden dat er een 'recht op euthanasie' moest zijn. De arts zou vervolgens kunnen 'oordelen' in overleg met de patiënt of de vraag naar euthanasie kon worden ingewilligd...

Lezen « Waarom nu ook nog een uitbreiding van een uiterst controversiële euthanasiewet? »

Sinds 2002 is euthanasie onder bepaalde voorwaarden gedepenaliseerd in België. Ik maak deel uit van de steeds grotere groep artsen die vinden dat deze wetgeving meer problemen voortbrengt dan ze oplost.

Daarbij is het helemaal niet nodig de Bijbel of één of andere encycliek aan te halen. Mijn overtuiging baseert zich volledig op een wetenschappelijke/empirische observatie. Het enige « voordeel » van deze wet is dat zij ons land heeft omgevormd tot een soort van laboratorium waar men wars van alle levensbeschouwelijke overwegingen maar gebaseerd op de dagelijkse praktijk kan vaststellen welke diepgaande mentaliteitsverandering en aberraties deze wet heeft kunnen voortbrengen over een tijdspanne van tien jaar...

Lezen « Het leven beschermen ... ook het leven van de arts ! »

De vraag naar euthanasie voor dementerenden is een nieuw concept. Ruim voor men ziek is of lijdt, wordt men uitgenodigd om na te denken over het einde van het leven en hoe men dit in eigen hand wil nemen.

We spreken hier dus niet over een euthanasie bij ondraaglijk lijden, want dat is er niet. We spreken over euthanasie op basis van de angst voor ondraaglijk lijden...

Lezen « Als de dood wordt gepresenteerd als een oplossing... »