Zoekresultaten

Als jonge, beginnende huisarts een patiënt begeleiden bij het levenseinde brengt heel wat vragen teweeg. We zijn het niet gewoon om een patiënt te moeten 'behandelen' die niet meer te behandelen valt. We proberen zoveel mogelijk te voorzien in het comfort van de patiënt, maar onze 'kennis' in het verzorgen van deze patiëntenpopulatie beperkt zich tot de enkele uren les die we gekregen hebben in een donkere aula 3 jaar geleden aan (in mijn geval) de KULeuven. En de 'kunde' zijn we gaandeweg aan het opbouwen, maar beperkt zich voorlopig tot deze palliatieve patiënt die ik hier voor mij heb en die mij vraagt: 'Dokter, wat nu?'

Ja, wat nu.....

Lezen « Keuzevak "Levenseinde en Wilsbeschikking" »

Het is goed om vandaag het interview met professor Jerôme Lejeune te herlezen dat hij in november 1980 aan Paris Match gaf.

"Op deze wijze werd het begrip in bloedletters geschreven in de Geschiedenis. Alles begon in de jaren dertig in Duitsland, vóór dat Hitler aan de macht kwam. Ontspoorde dokters begonnen bepaalde patiënten op te offeren: men sprak toen van "Grabentod". Aanvankelijk werd het voorbeeld gegeven door psychiaters, die schizofrenen evalueerden en uit de weg ruimden indien geen behandeling voorhanden was. Nadien werd deze praktijk uitgebreid naar andere zieken. Zestigduizend zieken werden aldus terechtgesteld....Het nazisme hoefde maar de sporen te volgen! Het is belangrijk dit proces te begrijpen. Eerst ontstond een geneeskunde zonder banden met het nazisme, maar ontspoord door het invoeren van het begrip dat men diegenen mag elimineren die door onze geneeskunst niet kunnen worden genezen. Eenmaal deze praktijk ingeburgerd, werd het naderhand een kleine kunst om het even wie te doden, voor gelijk welk motief : politiek, raciaal, economisch,... van geen enkel belang. Want indien dokters beginnen te doden, waarom zouden regeerders zich onthouden?"...

Lezen « Een profetisch woord ? »