Onze favorieten

Ingrid Langohr, gepens. directie-secretaresse, Antwerpen

Ik denk dat wij als mens nooit kunnen weten hoelang en waarom hoelang/of hoe kort wij leven en daarom kunnen/mogen wij als mens niet ingrijpen: dit is mijn visie als mens...

Lezen « Opiniestukjes »

Tijdens een recente VRT-reportage over het oncologisch revalidatiecentrum Koninklijke Villa te Oostende, troffen mij de woorden van een geïnterviewde patiënte: "Alhoewel ik gesmeekt heb "geef mij een spuitje" ben ik nu blij dat ik naar hier kwam". Deze patiënte met kanker had twee jaar voordien op aanraden van haar arts de weg gevonden van de oncologische revalidatie. Ze besefte a posteriori dat zij toen aan een vervroegde dood ontsnapt was. Opvallend in haar woorden is het kantelmoment waarbij een toeval over je leven en dood beslist.

Hoe gemakkelijker ware het toch geweest haar een wilsverklaring te laten tekenen en een tweede collega erbij te halen. Gezien haar toestand zou alles vlotjes verlopen zijn. De nabestaanden van die lieve dame zouden verdriet gehad hebben, tijdelijk, "maar ja, ze heeft niet geleden". Het RIZIV zou er wel bij gevaren hebben. Dank zij haar dokter...

Lezen « De euthanasiewet, de dood met twee snelheden. »

België is een primeur rijker: op 14 december 2012 werd euthanasie uitgevoerd op een tweeling. Het klonk zaterdag meewarig op de voorpagina van Het Laatste Nieuws: 'Tweelingbroers mogen samen sterven'. Bij verdere lectuur vernemen we dat het om twee doofgeboren mannen van 45 jaar gaat. Ze hebben hun hele leven samen doorgebracht en zijn nu ook blind aan het worden. Dat laatste konden ze niet verwerken en daarom vroegen ze euthanasie. Het artikel stelt in alle eerlijkheid dat de twee broers niet terminaal ziek waren en geen fysieke pijn hadden.

Op welke wettelijke basis werd dan de euthanasie toegepast? Gewoon omdat deze twee mannen het moeilijk hadden met hun aankomende blindheid en daarom maar liever uit het leven stapten? Wat is hier nog de waarde van het wettelijke kader als de artsen van het UZ Brussel zo licht omspringen met de vraag tot levensbeëindiging? Wat zullen de sancties zijn wanneer de beoordelingscommissie zal vaststellen dat buiten de wet werd gehandeld? We zullen er wellicht heel weinig over horen...

Lezen « De cultuur van de dood grijpt om zich heen »

Demente personen.

Wat is de huidige definitie van dementie? Hoe zal die definitie evolueren? Misschien is morgen iemand die niet akkoord gaat met dit of dat wetsvoorstel al dement...

Lezen « Ik stel mij daar toch enkele vragen bij... »

Zalig de arts die medelijden heeft met zijn patiënt.

De arts moet op de eerste plaats een goed gevormde, competente geneeskundige zijn. Hierdoor handelt hij/zij met autoriteit. Maar daarnaast zal hij zich vanzelfsprekend ook inspannen om zich in te leven in de toestand van de patiënt die lijdt. De patiënt zal zich gemakkelijker toevertrouwen aan een arts die aandachtig luistert naar zijn verhaal en meevoelt...

Lezen « (On)menselijk medelijden »

Ik heb mij al vaak afgevraagd waarom de dood het uitverkoren thema is van sommige atheïsten. Die focus op het thema dood is te zien aan de verbetenheid waarmee ze opkomen voor het 'recht' op euthanasie. Tussen twee haakjes: euthanasie is nog altijd geen recht; in de bestaande wetgeving is de levensbeëindigende handeling nog altijd strafbaar, ze wordt gedoogd binnen bepaalde voorwaarden (nogmaals tussen twee haakjes: in de praktijk worden die voorwaarden wel eens met de voeten getreden).

Het lijkt wel of de vrijheid om zelf over hun dood te beslissen (of te laten beslissen bij dementerende mensen) de kern is van de levensfilosofie van bepaalde humanisten. De antwoorden die ik op mijn waaromvraag te horen krijg, zijn immers niet afdoende om die verbeten ijver te verklaren...

Lezen « Euthanasie of de obsessie met de dood »

Wij zijn een kleine groep bejaarde missionarissen van Afrika op rust in Antwerpen. Na een heel leven doorgebracht te hebben in Afrika zijn we wel wat verloren in onze wereld hier in België die zo radicaal anders is dan de wereld die we zovele jaren geleden verlieten. Toch blijven wij met wakkere aandacht volgen wat er om ons heen gebeurt...

Lezen « "Nonkel Paters" nemen het woord »