Onze favorieten

In België wordt gestemd over uitbreiding van de euthanasiewet. Onder het voorwendsel de vrijheid te bevorderen, wordt een cultuur van de dood geïnstalleerd.

De weg geëffen...

Lezen « De doos van Pandora »

Opvallend hoe stil onze binnenlandse media waren op 28 november, daags na de goedkeuring van euthanasie bij kinderen door een politieke wisselmeerderheid in de parlementaire commissie. Opvallend ook de slechte beurt die ons land maakte in de internationale media. Een gevoel van schaamte bij de Belgische media? Ze zullen het in het buitenland misschien niet opmerken? Fout dus.

En toch is de goedkeuring van 'pedothanasie' een non-event. In een land althans waar het medisch doden in de wet reeds ingeschreven staat. Onverbiddelijke logica. Niet alleen terminaal. Waarom zou een mens voor korte tijd niet moeten afzien maar voor lange tijd wel? Logisch dus...

Lezen « Euthanasie bij minderjarigen: een non-event »

Op woensdag 6 november 2013 hebben de verantwoordelijken van de erkende erediensten in ons land een gemeenschappelijke verklaring ondertekend waarin ze zich verzetten tegen de uitbreiding van euthanasie voor minderjarigen. Dit was nog nooit eerder gebeurd.

Vandaag, woensdag 27 november 2013 , kunnen we alleen maar onze teleurstelling en ons verdriet uitspreken. De angst en machteloosheid van ouders die een kind zien lijden en veel te vroeg zien sterven, grijpen ons aan. Wij geloven dat palliatieve zorg en sedatie een waardige manier zijn om een stervensziek kind nabij te zijn. Praktijkartsen, oncologen en dokters op intensieve zorgen hebben het ons klaar en duidelijk bevestigd. Laten we naar hen luisteren...

Lezen « Tweede Verklaring naar aanleiding van de stemming in de senaatscommissie Justitie en Sociale Zaken »

De gewijzigde euthanasiewet voert voorlopig dan toch geen verwijsplicht in voor artsen die

zelf geen euthanasie willen toepassen. Dat voorstel lag op tafel maar werd uiteindelijk nie...

Lezen « Verwijsplicht bij euthanasie gaat te ver »

We beschermen onze kinderen tegen zichzelf als het gaat om het kopen van drank, maar niet als het gaat om leven of dood.

Het euthanasiedebat woedt weer sinds enkele weken volop in de kamers en gangen van ons parlement, en het voorstel tot uitbreiding is net in de Senaatscommissie gepasseerd met een wisselmeerderheid. Zoals meestal is er onder de bevolking een kleine groep felle voorstanders die luid roept, een kleine groep tegenstanders die even luid tégen roept, en de grote massa die eigenlijk nauwelijks een mening heeft. Zoals meestal krijgen de voorstanders véél aandacht en ruimte in de media, de tegenstanders nauwelijks. En de beeldvormingsmachine draait ook perfect geolied: de voorstanders van de (uitbreiding van) euthanasie worden voorgesteld als degenen die medelijden hebben met de lijdenden, de tegenstanders als de meedogenlozen die hen onnodig willen laten afzien: voornamelijk karikaturen en 'emo-argumenten' dus...

Lezen « 7 paradoxen rond euthanasie »

Het toeval wil dat mijn echtgenote en ikzelf, wij Lucie Dorchain ( zie bijdrage Rachel Dorchain in het frans) zeer goed hebben gekend. Wij hebben ze zien leven en hebben haar onze genegenheid kunnen tonen. Wij kunnen getuigen dat elk gebaar, elke streling, elk woord, elk gesprek dat wij probeerden te voeren met haar, een reactie uitlokte die wilde zeggen : ik begrijp, ik dank u. Zij was dus een volwaardige menselijke persoon, ondanks haar vele tekortkomingen.

Dat doet mij nog denken aan Marc, een Zwitserse jongen, die aan dezelfde ziekte leed als Lucie, maar nog erger. Hij stierf op 21 jarige leeftijd. Wij kwamen hem tegen, minstens eenmaal per jaar in Lourdes. Zijn moeder legde hem uit dat wij vrienden waren, dat wij hem lief hadden en dat wij er terug waren om hem een bezoek te brengen. Hij reageerde met een glimlach (zie photo) die meer dan duidelijk aantoonde dat hij wel begreep wat zijn moeder bedoelde...

Lezen « Na een kwartier begint hij te huilen »

Graag het advies van wie met zieke kinderen werkt in het ziekenhuis. Een ziek kind , een gehandicapt kind haalt heel je leven overhoop .

Sommige papa's vluchten , ze kunnen het niet aan en dat staat de moeder er alleen voor ; ze kunnen niet gaan werken ,noch ontspanning zoeken buitenshuis .Als die voor "euthanasie" van het kind kiezen , is het voor een deel te wijden aan ons , de omgeving die er niet voldoende hulp biedt met woord en daad en vooral een luisterend oor ...

Lezen « Willen kinderen euthanasie of zijn het de ouders ? »