Ingediend op 02/04/2013 om 12.04 uur
De gedrevenheid die vanuit bepaalde politieke en ideologische geledingen van onze maatschappij de laatste tijd merkbaar is om euthanasie niet alleen in een nog sterker wettelijk kader te gieten maar bovendien gevoelig uit te breiden naar wat men daarbij nogal kil-zakelijk "doelgroepen" pleegt te noemen zoals prematuren, kinderen, psychiatrische patiënten en mensen lijdend aan dementie, is m.i. een zeer zorgwekkende evolutie.
Waar ieder weldenkend en empathie koesterend mens akkoord zal zijn over het belang van een degelijke individuele lijdensverzachting m.a.w. een snelle en efficiënte pijnbestrijding in een goed uitgebouwd palliatief zorgverleningskader, stelt men steeds weer vast dat argumenten gelinkt aan individuele casuïstiek gebruikt worden om een breed expanderend globalistisch kader voor euthanasie doorheen kamer en senaat te duwen...